verzamelingen

Halka op hooibedje

Een mooi hondje met van die droeve ogen. Niet een klein hondje, neen, eigenlijk wel fors. Maar klein voor haar soort en nog niet volgroeid. Mijn hond, mijn mooie lieve hond uit de Poolse Tatra.

Elke dag speelden we buiten. En toen je groter werd en ik meer huiswerk kreeg, speelden we wat minder.
Maar op zaterdag trokken we er op uit voor lange wandelingen door de groene zoom van het dorp. Of op de boerderij over het land. Samen slapen in het hoge gras. Samen eten uit de koelkast. Echt gehoorzaam was je niet. En toch kon je met je lezen en schrijven.