Dit is het: de dierbaarheden van het netvlies uitspannen.
m'n keel wordt almaar erger;
knijpt zich dicht
om mij heen en vernauwd
de verfrissende werking van wijn
en zuchtjes lucht, of het waarnemen
van de objectieve wereld om ons heen.

Dit soort dingen bedenk ik altijd
als ik jouw ogen gezien heb,
gelezen heb. Ik kan er echter
niet omheen, die blik doet mij pijn.

Ik ben gevoeliger voor jouw wee
dan voor jouw wel.

Ik kan nog niet om ons heen:
Soms stoffig en achter mij,
dan schrikwekkend leven en
gapend voor mij. Elke dag nog.
Bloed immers.

Poëzie

| home | Boekenkast | kijkdoos | reageer |